It is de fraach oan elkenien:
dyn namme of identiteit,
wat dochst of hasto earder dien,
wêrsto foar stiest of wat dy leit.

It is de fraach, de ieuwen troch:
wa wiesto doe en bisto no?
Syn lângenoat Chagall sei: ‘Sjoch’
en skildere it rampekrús
mei him deroan, de wrâld yn need,
it minskdom flechtsjend, sûnder thús,
mar Grünewald wie soks te bleek,
de kleuren spatten fan syn kwast:
oranje bol en read it kleed,
omheech, de himel grien fan streek,
de minske fan de dea ferlost,
dêr stie er, tritich meter heech,
fan hurd granyt en seach de baai
fan Rio de Janeiro oer,
de earms wiidút en wat er sei,
wie: ‘Dit bin ik, allyk in toer’,
mar foar guon ieuwen noch te leech,
dy setten him yn ’t grut hielal
as pantokrator, himelheech,
de alleshearsker op ‘e bol.

De fraach is hjoed wat seit de wet,
jo paspoart of jo rydbewiis,
J. Kristus, wenplak Nazareth,
ik ha it sjoen, jo ride griis.

Der sylt in griene skou oerhinne,
it fersonken eilân yn de Snitser mar,
op Hurdsyldei de wedstriidpôle,
dêr’t in fûle striid en fleurich feest om bar
de toan oanjoegen… wa soe ’t winne
yn de rin fan jierren, wetter, wyn of grûn,
it antwurd, yn de fraach besletten,
wie oan ’t brede soal mei skippen ek ferbûn,
dy’t weagen rôlje lieten yn it mâle
en ûntnamen oan de fêstegrûn de kar,
foargoed farwol, do Roekoepôle!

Far wol, it binne wiere wurden,
út ‘e djipte fan de mar en it ûnthâld
begûn it stadichoan te wâljen,
it idee wie nij, mar grûne op it âld
ferneamde plak, de Roekoepôle,
dêr’t it marremammoetskip omhinne draait
en fierderop, yn hjerstmisdize,
skûtsjes stride yn de Roekoepôlerace
en wa sil ’t winne, wa ferlieze,
is in fraach dêr’t ’t antwurd yn besletten leit:
�??far wol’ kin elke skipper kieze.