Lit twa riken mei deselde grins
lykweardich harren rykdom diele:
fan Egypte giet de reis nei Nubië,
in Nubysk skip fart wol werom,
mar giet de fracht fan mins nei mins?

Toetanchamon, farao fan ’t lân
dêr’t hearskers har as goaden fielden,
liet syn macht de Nyl opgean nei Nubië,
de fraach wie wat moast doe werom,
de skatting gie fan hân nei hân.

Amenhotep Hoey, de heechste foarst
fan Nubië, moast inkeld diele:
’t skip mei goud en stiennen foer út Nubië
de Nyl oer, mar neat kaam werom,
Egyptes reis wie fierwei ’t koartst.

* Muorreskildering yn de grêftombe
fan Amenhotep Hoey

Egypte wol har wolkom hjitte
mei ’t sierlik pronkstik fan it fynst albast,
de parfumfaas fan eigen hân,
in rookkado dat by har past,
se sil it folk it rûke litte.

Sjoch Nefertete nei it striken
fan rûkersguod op keninginnehûd,
de rook fan farao syn lân,
de feestnoas snúft en kart it goed,
hy hat it foar en nei ferlike.

* Albasten faas (sirka 1333-1323 foar Kristus)

** Beskildere byld fan kalkstien ‘Keninginne Nefertete’
(sirka 1350 foar Kristus)