Hy wie in sljochte boeresoan,
dy’t om syn heite ezels socht,
tocht oan gjin demonstraasje om de troan,
hie fan it sykjen skjin syn nocht.

Doe rekken beide yn petear
noch foar’t de kwestje kaam oan bod,
it miel wie foar de boeresoan in ear,
’t profete-ear wie keard nei God.

Tegearre giene se op wei,
ynienen kaam it derop oan:
de oalje streamde út it krúkje wei,
ta kening waard de boeresoan.

Boer-kening gie wer op ‘en paad,
kaam ûnderweis profeten tsjin,
hy dûnse mei, ’t wie tsjin syn boere-aard,
profeet en kening, dûbel sin.

* Marc Chagall (1887-1985)
Tekening ‘Saul ta kening salve’

Sjoch no ris oan, dêr komt er oan,
de arke fan de Iene
op in keallekarre mei twa kij derfoar,
in kistke goud, tichtby de troan
en yn it karrespoar
de foarsten fan de Filistinen.

Fiif foarsten drage mei de skuld
oan bûlen en ek mûzen,
pleagen dy’t feroaren yn har suverst goud;
se bliuwe stean, fol ûngeduld:
wie ’t tafal of har fout?
De kij gean troch, dy God ferhûzet.

Sjedêr, de Iene bringt syn troan
werom, lit ús dat fiere
mei de arke, mûs en bûle op in stien
en stek dêrby it offer oan,
de karre koart en klien,
dêrop de Filistynske dieren.

* Frânske Skoalle (13^e ieu)
Yllustraasje ‘De arke en it kistke op in stien’
Yllustraasje ‘Offer fan de keallekarre en de kij’