It wie te sjen, al foar de start
begûn de striid mei wyn en weach,
de skipper socht om de posysje
dêr’t it skûtsje ’t heechst út fart
en ’t seil falt fol ambysje.

Dêr’t fjirtjin fjochtsje om de ear,
befart mar ien it heechste plak,
mar ek dêrachter waard ferwoede
striden, sjoch de liuw en earn
fûl yn de achterhoede.

Dat Drachten yn de midden foer
en mei de D net ûnder gie,
dat wie in dûbelstriid foar wûnder;
lykwols foar wie ’t fjochtsjen oer,
want Huzum rekke ûnder.

It waard in striid fan wiete dekken,
mar dat koe de float wol oan,
se bealgen oan de skoat as gekken,
dynamyk foldie de skippers skoan.

Foar Drachten waard de start de gloarje
fan earst fuort, oars achteroan,
de eagen songen fan fiktoarje,
mar de fok sloech oan in oare toan.

De Lemmer sylde skraal oer bakboard
by de konkurrinten wei,
lei helpleas dea fanwege fakmoard
mei it seil as roukleed út ‘e gei.

De boom moast nei de striid noch stekke,
foar de winner dynamyk
by ’t swurd, oer lûken, roef en dekken,
want it seil kaam opteard op ‘e gyk.