It waard in striid fan wiete dekken,
mar dat koe de float wol oan,
se bealgen oan de skoat as gekken,
dynamyk foldie de skippers skoan.

Foar Drachten waard de start de gloarje
fan earst fuort, oars achteroan,
de eagen songen fan fiktoarje,
mar de fok sloech oan in oare toan.

De Lemmer sylde skraal oer bakboard
by de konkurrinten wei,
lei helpleas dea fanwege fakmoard
mei it seil as roukleed út ‘e gei.

De boom moast nei de striid noch stekke,
foar de winner dynamyk
by ’t swurd, oer lûken, roef en dekken,
want it seil kaam opteard op ‘e gyk.

Foar Lodewyk* wie ’t net te dwaan,
de wâl en wyn fan Earnewâld
besoargen him in stive rêch.
Wa woe de skipper ha al âld?
Dochs moast er ’t roer oan Eldert jaan.

Dy âldste soan lei achteroan,
syn oare** foer foar Earnewâld
op eigen wetter nei plak acht.
Wat moast er wurde, waarm of kâld?
’t Waard lij sa tusken soan en soan.

De Lemmer lei dy dei foaroan,
sa fier dat dy oan ’t winnen wie,
dat Sietse*** siet mei rjochte rêch
oant Grou de lêste slach noch die,
doe foel de skipper fan syn troan.

* Lodewijk Meeter
** Hidzer Meeter
*** Sietse Hobma