Arams kening Benhadad
moast stride yn it iepen fjild:
‘Om’t Israel in berchgod hat!’
Dat wie de rie fier foar de slach.

Achab kriich fan de profeet
it wurd dat God gjin fêst plak hie:
‘Bring kening Benhadad yn need!’
Dy rie fergrutte Gods gesach.

Beide foarsten foelen oan
yn ’t iepen fjild, de berch wie skier,
dat Benhadad foel fan de troan
en Achab sleat in faai ferdrach.

* Gustave Doré (1833-1883)
Tekening ‘Achab ferslacht de Arameeërs’

De âlde garde krige dien,
Elia ek as Gods profeet,
sa kleure letter ’t gea wer grien,
de kening hold syn ein noch beet.

Eliza wie in boeresoan,
dy’t ploege mei in tolvespan,
wist fan gjin kear fan hjoed op moarn,
noch minder dat hy waard de man.

De man yn it profetekleed,
Elia goaide dat him ta,
dit teken waard foar him in weet,
dat oksen koed er net mear ha.

De oksen makke er ta fleis,
de ploech sloech hy ta blokken hout,
doe gie er as profeet op reis
mei ’t teken, libbenslang fertroud.

* Jan Massys (1509-1573)
Skilderij ‘De ropping fan Eliza’