Heech bisto, papaver,
bluodrich tsjin it blau,
bedwelmjend is dyn ynfloed,
ego yn de kou.

It wy bliuwt folle leger,
breder op ‘e grûn,
sa mei elkoar ynteger,
fêster yn it rûn.

Breed ha jimme, klaver,
struid it lokkich read
en mei jim grutte tafloed
de papaver keard.

It hynder lit ek sjen
dat memmeskonken
binne it model
foar ’t fôltsje njonken
har, sa fel oan fel.

Mar yn it wetter kin
de pyk fan kobben
daliks al yn ’t spier,
hoe grut de dobbe
is, it rêdt him ier.