Sân dagen hat er fêste,
nachts lei David op ‘e grûn,
dêr waard it libben net mei wûn,
’t rûn út op ivich rêste.

De heit wie net by ’t stjerren,
hearde dêrfan yn de rin,
op slach joech hy it libben sin,
syn fêstjen wie mislearre.

Batsjêba wie yn triennen,
’t memmehert wie by har bern,
tegearre hiene sy ’t ferlern,
mar soene ’t nije winne.

* Salomon Koninck (1609-1656)
Skilderij ‘David en Batsjêba by it bern’

De kening harke nei ’t ferhaal
en seach it foar him, hiel konkreet:
de earme mei in wif bestean
waard troch de rike brocht yn noed en need,
dus kriich dy by syn fleet de dea as lean.

De fraach wie noch: wa hat dat dien?
Doe wiisde Natans finger nei
de kening, ’t waard sa hiel konkreet,
dat David hat it skerpe wurd ferstien,
hy seach Batsjêba foar him… sûnder kleed.

* Jacob Backer (1608/09-1651)
Skilderij ‘David wurdt troch Natan teplak setten’