Sjoch syn ferskining op ‘e staasjewein
en by de poarte lykas wied er foarst,
’t folsleine populisme,
dêr wie de ein noch met mei sein,
yn ’t keninkryk kaam al in barst.

In fromme leagen joech it opstânssein,
de heit moast tinke oan de wolkomstút,
it ôfskie moast dêrsûnder,
de kening siet net op in wein,
mar rûn ferslein de poarte út.

It wie gjin staasje mei soldatepas,
de flecht rôp heftige emoasjes op,
fan Sjimy ek, de flokker:
‘De bloedferjitter, ik lit los,
do krijst de stiennen nei dyn kop!’

* Yllustraasje ‘Sjimy smyt stiennen nei David’

Sa krige David dus syn soan werom,
de moardner Absalom,
troch ’t frommeske út Tekóa
op oanstean fan de generaal,
want Joab woe op frede ta
mei syn betocht ferhaal.
De wize frou fertelde it ferhaal
fan Joab yn har taal:
se wie in widdo yn de rou
oer har twa soannen, ien al dea,
de oare, moardner, stoar al gau,
de deade heit ta skea.

De wize foarst beharke yn ’t ferhaal
in boadskip, har moraal
fan kenings jierren yn de rou
oer Absalom, foar heit al wei,
mar libben troch de flinke frou
dy’t doe de wierheid sei.

Sa krige David dus syn soan werom,
de moardner Absalom,
troch ’t frommeske út Tekóa.
* Hans Holbein (1497/98-1543)
Houtfyk ‘Wize frou út Tekóa yn petear mei David’