De tsjinner liet al troch him hinnegean
wat hy nei foaren bringe moast:
twa jonge gasten as ferlechje,
sy wiene foar him as in foarst
mei blinkend sulver en twa pakken klean.

Naäman, wend oan lean nei’t wurke is,
joech dûbel nei wat frege waard,
Gechazy wie mear as tefreden,
hy gie mei dragers op ‘en paad,
mar wie oer wat noch foar him lei net wis.

Eliza frege nei Gechazy’s gean,
dochs wist syn geast de wierheid al
by ’t klinken fan de twadde leagen;
de tsjinner, fan geskinken fol,
waard wyt as snie fan hollekrún oant tean.

* Lambert Jacobsz. (1598-1636)
Skilderij ‘Eliza en Gechazy’

Hy gie werom nei de profeet en spriek
heech op fan God, de Iene;
Hy dy’t de takomst iepenbriek,
soe him dy frijheid wol ferliene.

Eliza lykwols joech dy frijheid net,
hy naam neat oan, as tsjinner
hie hy him yn de frijheid set,
geskinken wiene foar de winner.

Naäman frege fan it lân de grûn
(wat lei net yn de rede)
foar syn offer, want hy wie wer sûn,
Eliza groete: ‘Gean yn frede.’