De foarst fan Aram wist op ’t lêst
oer ’t fiere sicht fan de profeten
en stjoerde tal fan legerweinen,
dat Eliza rekke fêst
yn Dotan, like de fersleine.

Syn bange feint, beheind yn ’t sicht,
seach op syn wurd in fjurrich leger,
in rûnte om de weinen hinne;
fijâns eagen moasten ticht,
dan koe Eliza foar har rinne.

De Iene makke ’t leger blyn,
Eliza brocht it nei de kening,
dy’t fijâns bloed seach yn de strjitten;
profeten geane dêr tsjinyn
mei iten, lit it dus mar sitte.

* Yllustraasje ‘De fjurrige legermacht’

Profetejonges woene ha
in nije wente mei mear romte…
it moast op beamkap ta.

It koe net sûnder de profeet
dêr tusken bosk en streamend wetter…
djip is in bilesneed.

Noch djipper sonk yn de Jordaan
it izer fan de liende bile…
sa kin ’t ferkeard beslaan.

Eliza snie en brûkte hout
foar ’t boppekommen fan it izer…
wat driuwt, is goed fertroud.

Profetejonges hawwe boud
op grûn fan driuwend hout en izer…
soks giet noch boppe goud.

* Skilderij ‘Eliza en de bile’