Wat sil er oerjaan moatte as
it giet om frachten fan it leauwe
dy’t yn syn gea it lûdste skreauwe?
Tsjerken ticht? It jout gjin pas!

Besjoch yn ’t grien syn bûnte kij,
ienriedich oan ’t wjerkôgjen;
lit sa de tsjerkekeppel skôgje
hoe’t it bûnte heart derby.

Sa is er troch it libben gien
yn ’t wurk mei de boerinne,
it byld fan nêst elkoar berinne
’t paad fan hope: ien en mien.

En as foar ’t lêst de kroaden gean
nei ’t hôf tichtby de tsjerke,
dan sil de keppel grif wol merke
dat se op ien hichte stean.

De bakken brochten ’t floeiber oan
en stiene yn kolonne klear
foar rekreanten yn de wear
as fêste gasten breed bedoarn.

De brune sûnder tek dy nacht
ferklomme troch ’t ûnlijich waar,
hy ûndergong it, gjin misbaar,
en naam syn hynste-aard yn acht.

Hy seach, de hoeven yn de drek,
it oan hoe’t it derhinne lei,
doe gong er wer syn eigen wei,
syn grûnslach wie noch net sa gek.