Yn wintersliep leit noch de tsjalk
te dreamen fan it simmerskoft
mei wolkefearren oan de loft
en twirredronken silersfolk.

Wat dream kin helje by it grien
fan hoop lit libje is hast klear
om mei te silen op ien ear
foar each en eare: nûmer ien.

De oare kant lit him ek sjen
en konkurearret breed en heech,
komt yn beweging nei it sin
fan hert en holle, ear en each.

Wat heftich is, wurdt gau wer wei,
Elisabeth biedt simmerlang
har tsjinsten oan; wa’t wol fart mei,
want wetter wit fan ras noch rang.