Yn âlde tiden wie it gjin probleem
dat tusken skûtsjes boaten foeren:
skippers leine op ‘e mar in claim
en skolden oaren út foar boeren.

En woene boerefarders net omlyk,
dan waarden skûtsjes oarlochsskippen,
torpedearjend nei it likeryk,
want wa’t net wykte, koe ferhippe.

Doe kamen tiden fan ’t allinnichrjocht
fan skûtsjes op it wedstriidwetter,
oare boaten ha de wâl opsocht,
foar skippers bêst, foar ’t reid koe ’t better.

De boaten stieken fier de noas yn ’t reid,
wat frege om in tsjinkampanje,
foar it reid, tsjin hoe’t it skip dêr leit,
it groeit net foar de Fries as franje.

Doe kaam de stille striid yn Grou
mei sigarettereek en sinne,
smoarhjit, mar de hûn seach ’t heil al gau
yn ’t wetter, troch it reid derhinne.