Wat binne boeken oars as wiisheid
dy’t mei troch ’t libben giet,
de skaal en kanne as de boarne
dy’t suver wetter biedt
en as it stof is fan de hannen,
drinkt de wite doek it wiet.

En achter alle symbolyk
dêr is Marije noch te sjen
mei op ‘e earm it bern,
de wrâld te ryk.

Wat libbet oan in laptop stil
fan wiisheid, faak net oan te sjen;
in crash en ’t giet ferlern,
de flok is skril.

En achter ’t ynstrumint leit Bethel
fan doper Bottenbley
mei beide fuotten yn de boarne
fan suver wetter, rij
foar pubers wrâld te ryk, de hannen
bûn, beklaaid mei Bethels pij.

* In Flaamske skilder út ‘e fyftjinde ieu
hat it panieltsje mei boeken, skaal, kanne
en handoek makke.
It is 24 by 21 sintimeter lyts.
De symbolyk ferwiist nei it skilderijke
op ‘e achterkant mei Marije en bern.

Adriaen, do hast se byldzjend snien
út hout, de ingel en Jehannes,
beide beitele as ien
fan each en hert en like jong,
mar witsto net dat hy al âld
op Patmos wie, doe’t hy de gong
beskreau fan ’t lêste op ‘e wrâld?

Sis, Jehannes, wat dat hângebeart
betsjutte fan dyn liedend ingel.
Hat har hân dyn holle keard
nei ’t swurk om inkeld blau te sjen
of ljochte dêr in fisioen
fan ’t âlde dat foargoed ferlern
giet foar it nije, oan dy jûn?

Tekens kamen libben foar it ljocht:
in frou beklaaid mei sinnestrielen,
de moanne dy’t har eare brocht,
wol tolve stjerren yn in krâns;
it bern dat út har skurte kaam,
dêr rûn de draak fjoerspuiend lâns,
mar ’t waard troch God yn hannen naam.

Sawat twatûzen jier dêrnei
waard hy, Jehannes, myn ikoan,
dy’t ik op hout yn kleuren lei;
hy wie al âld en joech dêr oan
de jonge troch syn fisioen:
de nije ierde yn de iere moarn
dy’t nea wer útrûn op ‘e jûn.

* Adriaen van Wesel wie yn de twadde helte
fan de fyftjinde ieu byldhouwer en houtsnijer
yn Utert.
It houten byldsje ‘Jehannes op Patmos’
wie ûnderdiel fan it Marije-alter
yn de Sint Jan te Den Bosch.
By de byldestoarm yn 1566 is it skansearre:
Jehannes mist de rjochterhân
en de ingel de linkerwjuk.