Van Akker, bouboer op ‘e Fryske grûn?
It Snitser folkje wist wol better,
harren Jan wie skûtsjekampioen,
in libbenlang al op it wetter.

It skippersgen sprong oer fan heit op heit,
te sjen oan ’t fel, taand troch de sinne,
gysten skreppend sa’t it skippers leit
om nei de terp de race te winnen.

It skip moast farre mei it folle rom
as wie it ek in Grinzer bolle
dy’t de striid ferkeas, dêr gie it om,
Jan hie doe Snits al yn de holle.

In bolle set de sinnen net op ien:
as skipper-amtner koed er komme,
kombinearje hat er jierren dien,
beskieden, nea mei slaande tromme.

Mar nei’t er wurden wie de kampioen
fan ’t wiidferneamde skûtsjesilen,
ha se him de heechste eare jûn:
de Snitser amtelike kile.

It wie reboelje yn de skûtsjewrâld,
twa skippers fuort, want jong foar âld.

Nim no Albert*, skipper fan de grutste stêd,
hy woe wol fuort mei rjocht fan rie
oer wa’t it roer yn hannen nimme soe,
mar wurden binne rêder as de die,
hy wie syn adviseurskip sêd.

Want Ljouwert keas in Zwaga** oan it roer,
de tredde yn de float, ’t hold oer.

Dan noch Teake***, skipper fan Philips syn pream,
mar trije jier en dan al fuort,
om’t hy it skip net fierder bringe koe
as lêste nettsjinsteande ’t nije guod
fan kop oant kont, ferflein de dream.

Want as in ljochtconcern nimt sa’n beslút,
dan giet foar ien de lampe út,
mar sjoch, de float sylt troch.

* Albert van Akker
** Rienk Zwaga
*** Teake Visser