Is de hertslach ’t ritme kwyt
en hâldt de rêch it roer net mear,
dan wurdt de skipper âld, ’t docht sear,
mar ’t wurdt syn tiid.

Is ’t safier, dan brânt de striid
foar ’t jongfolk los mei yn it brein
it skûtsje spoarend as in trein,
it âlde kwyt.

Aldert*, skipper fan Langwar,
koe starte as in wite swan,
mar sakke, kaam krekt foar de Pan,
’t koe better, mar…

Douwe**, skipper fan de Pan,
seach troch de bril de oaren swart,
’t begjin wie min, in misse start,
’t koe minder, man…

Eldert***, ynfalskipper foar
syn heit, noch hoeden mei it hert,
dat kloppe wol, it woe noch net
skraal sile, mar…

Utslach Grou:
* 11. Aldert Hoekstra fan Langwar
** 12. Douwe Visser fan Snits
*** 13. Eldert Meeter fan Boalsert

Neat wie him tefolle
op it skûtsje fan syn hert
dat Siete* folop klopje liet;
stêd Boalsert hat er set
op Fryslâns wiet as siet
neat oars him yn de holle.

En kriich er fan de wyn de folle mep,
dan sette hy him mei de hiele lea teskrep.

’t Wie it hert tefolle
wurden fan de skeane lea,
doe stûke ’t ritme fan it liet
op libben en op dea
sa’t soks mei skreppers giet
mei oars neat yn de holle.

Al kriich it hert dan ek de folle mep,
de skipper sette him mei hiel de lea teskrep.

As de lea wer wolle,
stapt de skipper rap oan board
yn Grou, want dêr giet it wer oan,
mar net oan roer of skoat,
want stjoere docht de soan,
heit hat wat oan de holle.

* Siete Meeter