Wol harkje nei dit needberjocht,
jim âlden, soannen, allegearre,
gjinien hat oan it slimste tocht,
fan honger sil it folk noch stjerre.

De loft is tsjuster troch de swaarm
fan hippers dy’t it fjild ôffrette
en boppedat is ’t skroeiend waarm,
gjin wetter stiet mear yn de sleatten.

De ierde komme skuorren yn,
de beam lit al syn blêden falle,
it druvesop wurdt net ta wyn,
de pryster bûcht syn hjitte holle.

It moal foar ’t offer rekket op,
de drank streamt net mear oer it alter,
de timpel klaget mei gerop
foardat in deadske stilte falt dêr.

Gjin weidplak is der foar de kij
en skiep, se moatte it belije,
de wylde bisten gean foarby,
der is gjin fretten mear te krijen.

Wol harkje nei dit foarberjocht:
de oardielsdei stiet al op kommen,
doch rouklean oan en mij it ljocht,
dat God de Hear ús net ferdommet.

* Ut ‘Bijbelenzo’
Yllustraasje ‘Yn de geast fan de profeet’

Hy stoarret yn de fierte,
Joël, sjenner fan wat komme sil,
syn namme seit: de Hear is God,
hy skriuwt de wurden nei syn wil
en lit it folk de takomst witte.

Hy sjocht net nei ’t ferline,
want de ballingskip hat lang al west,
it folk wurdt hjoed net mear bespot,
is grutsk himsels, hoewol as rest,
soe ’t paad de takomst yn wol fine.

Hy sjocht de nije timpel,
lytser as fan Salomo, mar boud
mei leafde want: de Hear is God;
de prysters binne ’t folk fertroud,
net langer drukt in foarst it stimpel.

Hy skôget yn de fierte,
want in sjenner sjocht net achterom,
gjin macht yn ’t easten is mear wat,
mar ’t westen beart fan rappe rom,
de Gryk hat him al hearre litten.

Yllustraasje ‘De profeet Joël’