Se binne los, foar ’t earst fan ’t jier,
’t wie by it starten noch ien front,
de skiere kopgroep is al fier
de Ie op, ’t lêste skip showt mei de kont.

De foarsten stekke grutsk de kop
op, foar de wyn de Tynje troch,
dy smelle trochgong ken gjin stop,
teminsten sa net, mar wat komt der noch…

De Jouwer slacht foar master op
oant oan de wyn de Tynje slacht
fûl ta, foar ‘Oeral thús’ de strop:
fan ien nei fiif, as hie it skip de fracht.

Sa keart de Tynjewâl it skip,
de kop yn ’t reid, de kont op sleep,
net oeral thús dus, mar ferhip,
de Tynje hat Philips ek yn de greep.

De âldste fan heit Ulbe en mem Akke
hie gjin kâns mear yn de striid
fan ’t libben en fan ’t silen,
yn de winter wie ’t syn tiid,
dan kin men gjin oerwinning pakke.

Hy die syn eagen iepen op ‘e griene,
waard mei ’t skip ek kampioen,
koe grut en lyts wol stjoere*,
wie net oan in mjitte bûn,
hy stie bekend as Rienk, dy iene.

Behalve yn in achttal advertinsjes
kaam syn namme op it board
fan Ljouwert, as Rienk Ulbesz
sylde hy wer yn de float,
al wie it net mei sa’n pretinsje.

* Yn 1969 waard Rienk Zwaga kampioen
mei it grutste skûtsje fan de float (Langwar),
yn 1979 mei it lytste, de Súdwesthoeke.