Doe rôp de foarst de wize Daniël,
dy’t earder kommen wie mei ljocht
oer ’t byld, dat der earst wêze mocht,
mar letter kaam it brutsen del.

Nebûkadnessar brocht syn twadde dream
sa byldzjend dat elk ’t foar him seach:
‘Sjedêr, wat midden op ‘e ierde stie
en oan de himel ta: in brede beam
mei fruchten, kostlik foar it each;
de bisten fûnen ûnder skaad
en fûgels fluiten boppe dat it die,
foar dier en minske stie de beam paraat…
Sjedêr, wat roppend út ‘e himel fleach:
in hillich wêzen, harkje nei it wurd
dat oer de ierde klonk, in weach
fan lijen, want de beam moast fuort,
de dieren hiene dêr gjin baat
mear by, wol bleau de stobbe stean
yn ’t wiete gers; it minske-aard
feroare yn dat fan in bist,
sân tiden soe ’t sa mei him gean.’

Doe brocht de wize Daniël it ljocht:
de beam feroare yn de foarst
dy’t waard ta bist, sa libje moast
oant hy de Iene eare brocht.

* Ut ‘Bijbelenzo’
Yllustraasje ‘De twadde dream fan Nebûkadnessar’

De kening tocht, hy koe net telle:
fjouwer keardels yn it fjoer?
De brân sloech net op harren oer,
in wûnder, nea oan him ferhelle.

It hearde as de flammen songen
oer mar ien, dat wie dé god,
dy hie mei Babels fjoer de spot,
it liet kaam fan de fjouwer tongen.

De kening rôp de trije nammen,
want de fjirde koed er net,
dy hie mei Babels fjoerdea ret,
sa kaam it libben út ‘e flammen.

It like dat de foarst him skamme
doe’t er opjoech fan de god
dy’t ien wie mei syn tsjinners lot,
it lok wie foar de trije nammen.

* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Sadrak, Mesjak en Abednego yn de fjoeroven’

** Gustave Doré (1833-1883)
Yllustraasje ‘Sadrak, Mesjak en Abednego
yn it fjoer’