Brêgelju al lang op jierren,
heger boppe breiden út
as goed is foar in tút
dy’t jûn wurdt no fan fierren.

Mar it resultaat nei ’t frijen
wurdt bemetten nei ferrin
fan tiid mei fleurich sin:
it kin ’t besjen wol lije.

Wêrom altyd nei de lichte
yn deselde delgong op retoer,
mar nei de himel rikt de toer
fan stiel, full power nei de hichte
hat it folk in kjelle kick jûn jûn,
mar sjit fan heech nei leech,
de sirkel is wer rûn.

Wa bewennet dan de leane,
stadich rinnend nei de ivichheid,
in parallel oan sillichheid,
de weagen dy’t op ’t waaien geane,
is it folk fan tweintich jûn,
de geast bringt sa teweech
it blau dat eaget rûn.