Wol of net troch ’t Grytmansrek,
’t hat wol wat om de hakken
foar ’t publyk, dat sicht hat op it swurd
en heart fan ’t skip elk spannend wurd,
mar oft it kin mei sokke bakken?

Net foar ’t arkje, ek in bak
mar fan beton en planken,
dat de skûtsjes net ferneare koe
en op ‘e baren sinke soe,
it wie oan ’t eigen rek te tankjen.

Dan mar net troch ’t Grytmansrek,
mar wol by Iesicht gypje,
wat in skûtsje net ferneare koe
en oare skippen reitsje soe,
de skippers woene messen slypje.

Hâld de holle dan mar koel
om skea te reparearjen
yn de wedstriid oan it bakboardsswurd,
foar ’t wâlpublyk gjin spannend wurd,
it koe de fierte net wurdearje.

Se binne los, foar ’t earst fan ’t jier,
’t wie by it starten noch ien front,
de skiere kopgroep is al fier
de Ie op, ’t lêste skip showt mei de kont.

De foarsten stekke grutsk de kop
op, foar de wyn de Tynje troch,
dy smelle trochgong ken gjin stop,
teminsten sa net, mar wat komt der noch…

De Jouwer slacht foar master op
oant oan de wyn de Tynje slacht
fûl ta, foar ‘Oeral thús’ de strop:
fan ien nei fiif, as hie it skip de fracht.

Sa keart de Tynjewâl it skip,
de kop yn ’t reid, de kont op sleep,
net oeral thús dus, mar ferhip,
de Tynje hat Philips ek yn de greep.