De brune koppen konkelfoezje,
witte fan gjin kont of sturt,
mar stekke yn op eigen wolmerk,
rekkenje harsels al ryk
mei ’t politike oerlis hurd tsjin hurd,
it hege tal is harren wet
fan liberale frijheid makket oersterk,
mar wa’t mist, dat is de Gryk.

It is in kwestje fan de koppen
dy’t it yn de kop net ha
ienriedich harren wol te dielen,
want elk wol syn grut gelyk,
dus giet it hurd op konfrontaasje ta
fan moat it wol of moat it net
en wa’t net hearre wol, sil stjitten fiele,
it alderhurdst de swarte Gryk.

De fleugel wint it yn de hichte
fan de flaggen mei reklame,
mar de langte moat it dwaan,
want elke tiid jout plichten.

It is gjin tiid fan ja en amen,
ek net fan de rûne foarmen
fan de frou yn earder dwaan,
hjoed jilde oare noarmen.

De kop is breed as fan in bolle
dy’t mei krêft de tiid troch rame
kin om rendemint te jaan,
genôch mar nea tefolle.

En nei in hiele langte wramen
komt de kont mei ’t nasjonale
flaggedoek om acht te slaan:
gjin kleur yn jildferhalen.