januari 28, 2024
fan ûnbekend*
fan Roger Fry**
Hoe rûn it fierder mei in faam
fan wa’t it senuwstelsel sonk
de neare djipte yn?
Begroeven waard wat har beneare,
it wie de bloei dy’t wonk.
Sy bloeide op troch ’t skreaune wurd,
liet har as feministe gean
de ljochte hichte yn,
waard troch ‘Bloomsbury’ heech wurdearre,
har firtuele lean.
Dat lean hie net it lêste wurd:
sy sonk mei ’t senuwstelsel, ek
mei stiennen, ’t wetter yn;
gjinien koe har fergean noch keare…
sy fûn harsels wer gek:
‘Ik fiel dat ’k op ’e nij it wurdt,
want stimmen wize my it paad
de ljochte djipte yn;
gjinien wol ik syn lok bedjerre,
dus is de dea myn maat.’
* Foto ‘Virginia Woolf’
** Roger Frij (1866-1934)
Portret ‘Virginia Woolf’
januari 21, 2024
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
It barde doe yn Finlân,
tusken west en east neutraal,
op de Spullen fan Olympus,
dat Tsjech Emil Zatopek,
de lange-ôfstân-rinner,
mei it goud gie op ’e haal.
De Finnen, neutraal folkje,
oars sa kâld yn oarde noard,
seagen Zatopek net sitten,
mar wol draven as in gek:
‘Oerein foar in ovaasje,
east of west, gjin punt, hy spoart.
De tiid ferrûn, it barde
letter dat neutraliteit
tusken west en east gjin opsje
wie, de Fin seach Zatopek
net sitten en net rinnen…
oarlochsdriging waard in feit.
* Foto ‘Emil Zatopek op de
Olympyske Spullen yn 1952’
* Byld ‘Emil Zatopek’
