april 2, 2017
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Hy waard as militêr fan joadsk komôf
beskuldige fan spionaazje,
mar Alfred Dreyfus wie de naasje trou…
in kwestje fan diskriminaasje.
De Frânske naasje balte moard en brân:
‘De dea oan alle goare Joaden,
de duvel hat de hân der grif yn hân…
in knibbelfal foar falske goaden!’
Dus waard de joadske offisier by wet
feroardield: libbenslang de jierren
op ’t Duvelseilân, dêrby kaam de smet
fan út ’e rang set sûnder skjirre.
Emile Zola, de skriuwer, wie it oer,
hy wist dit Frânske spul hat luzen,
troch ’t antysemitisme waard er poer
en skreau it krekte wurd: ‘J’ accuse!’
Nei fjouwer jier kaam Dreyfus wer werom,
de duvel koe gjin sprekken lije,
de rehabilitaasje sûnder rom
noch, soe de Joad earst letter krije.
* Foto ‘Alfred Dreyfus’
** Yllustraasje ‘Alfred Dreyfus út ’e rang set’
maart 26, 2017
fan ûnbekend*
Umberto neamde him de Earste,
kening fan it Itaaljaanske ryk,
syn folk spriek fan de Goede,
fan syn goederjouskens wie ’t in blyk,
hy joech fierwei it measte.
As prins waard hy kaptein yn ’t leger,
joech dêr acht op ’t âlde, dat wie goed,
tradysje krige foarrang;
achte waard er om syn rang en moed,
hy gie troch foar ynteger.
By wettersneed en ierdske skokken,
ek by syktes, lykas goalera,
wie foarst Umberto rêder;
minsklik gie er op it rampfolk ta
en romme mei de brokken.
Hy koe net oer de anargisten,
liet it bloed rij streame yn Milaan,
de oanset foar syn eigen:
Gaetano** wist syn slach te slaan,
gjin anargistskot miste.
* Yllustraasje ‘Umberto I’
** Gaetano Bresci, de moardner