maart 17, 2019
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
In man fan wyld op aventoer
woe fleanend alles leare,
leaver as yn ’t skoalrezjym;
hy jage earst de wegen oer
mei pryster Smyth, as katolyk
hat dy de Hear mei faasje eare.
Mar Burton Ely woe omheech
nei ’t skodzjen fan de ierde
yn San Fransisko, want de kym
op ’t grûnflak waard him fierste leech;
de loft wie oan de dyk gelyk,
sa tocht er, ’t lot soe him wol liede.
Noch altyd wyld op aventoer
woe hy mei de marine
oparbeidzje foar in stunt;
op ’t dek delkomme wie in toer,
der kaam foar him gjin oar ûntwyk,
dus soed er dêr it loklot fine.
Foar Ely sloech it needlot ta
op ’t grûnflak fan de ierde:
mei in dûkflecht nei de crash,
syn nekke koe sa’n klap net ha,
it lichem waard al gau ta lyk,
gjin pryster koe noch útkomst biede.
* Foto ‘Ely yn syn fleanmasine’
** Foto ‘Ely komt del op USS Pennsylvania’
maart 10, 2019
fan Wassily Kadinsky*
Wat soene al dy foarmen wêze?
Grif misfoarme sa te sjen
en ûnfolslein, yn tizen,
gjin begjin en sykjen oan,
de ynhâld giet ferlern.
De letters binne net te lêzen,
roppe sa gjin bylden op
fan delgean en wer rize,
op ’e grûn of op ’e troan
of komt it op ’e kop…
… ferkeard? De keunstner koe it witte,
keas foar ’t each in oare wei,
soe sa de takomst wize,
disharmoanysk waard de toan,
de tiidgeast achternei.
Lit nimmen mear ferjitte
dat Kadinsky rûn foarop,
al bliuwt dat yn de dize
sûnder titel, dé ikoan
fan sûnder sturt of kop.
* Wassily Kadinsky (1866-1944)
Akwarel ‘Sûnder titel’