februari 23, 2020
fan ûnbekend*
De kriich is wier, ja stjerrend wier,
de earste fan de hiele wrâld
op lân, op see en yn de loft
mei foar it earst ek pânsertanks,
de skotten klinke withoefier.
It hobbelhynder ropt: ‘Dada,
ik bin noch jong en net fan sâlt
en wrinzgje dat de keunstwrâld ploft
troch foar it earst in waansin-show,
de poaten klapperje: haha.
De kriich is oer, de wrâlddo koert,
mar Jan Soldaat wie noch net âld,
foar syn gefoel it koartste skoft,
it langste wie foar him te fier,
it skot klonk lûd en dronk syn bloed.
It hobbelhynder ropt: ‘Dada,
farwol, myn hjitte wurdt no kâld,
de eigen hobbel is ûntploft,
de show is oer, de keunst giet troch,
de ein fan ’t wrinzgjen is blabla.
* Yllustraasje ‘It Dadaïsme yn byld’
februari 16, 2020
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
De oarloch hie in wreed gesicht,
sloech wûnen yn de sûne hûd
en skeinde mannich antlit:
gjin gesicht, mar wie ’t foargoed?
It griisde Harold Gillies oan
dat in soldaat gjin hûd mear hie
dy’t him ta minske makke,
as sjirurch wist hy wol rie.
De sûne hûd kaam op it plak
dêr’t gjin gesicht werkenber wie,
it koe yn foarm wer komme
troch wat de plastysk dokter die.
Sa wiisde Harold Gillies oan
kollega’s de gesichts-technyk:
fan foarmleas nei werkenber
minske, sa de wrâld te ryk.
* Foto ‘Harold Gillies’
** Foto’s ‘Pasjinten fan Harold Gillies’
