Archive for the Keunst category

Hy hie Parys ferlitten,
wie nei ’t soele suden gien,
it ljochte yn de mjitte,
kleuren lang te lien.

Syn eagen rekken dronken
fan it weagjen fan de see
en boaten dy’t dêr pronken,
ivich libjend stee.

De dei wie amper wekker,
fjouwer boaten dreamden noch
fan skilders streekjend gekker,
ien dêrfan Van Gogh.

Hy streke fluch en feardich
alle boaten as in diel
fan him en like weardich
as syn eigen siel.

Sa wie gjin boat in leagen,
wol foar him in heech idoal,
want wat syn eagen seagen,
makke hy symboal.

De dingen waarden freonen
oan de Middellânske See
dy’t him ta aksje dreaune:
kleurich Amitié.

* Vincent van Gogh (1853-1890)
reizge yn 1888 nei Arles
yn it suden fan Frankryk,
dêr’t er ûnder de yndruk
kaam fan it ljocht.  

Hieronymus, hearremyt
dy’t foar de Heare libbe yn in sel,
hie foar de kjeld it reade kleed
en yn de waarmte syn bleat fel,
want it bestean wie like lang as breed.

De skepping wie de breedte fan de wrâld
dy’t seis kear foar syn eagen iepengie,
doe fûn er de ferwûne liuw
dêr’t hy as minske god foar wie,
it sûne bist foar him de geast, de driuw.

De boekrol wie de langte fan it wurd
dy’t rôle fan de skepping nei it slot,
de iepenbiering fan wat wie
en is en komt, úteinlik God,
mar foar dy tiid ferwachte hy noch rie.

In wjukjend lûd kaam út ‘e hichte wei
en op it skouder fielde hy in hân,
de oare joech de pinne oan:
‘Skriuw op de tekst fan ’t Heitelân,
as hearremyt fan hjoed wurdst moarn Gods soan.’

* Antonie van Dijck (1599-1641)
wie al op syn alfde jier skilderslearling,
hie acht jier letter in eigen atelier
en waard meiwurker fan Rubens.