oktober 16, 2024
fan David Wilkie*
It wie in reis fan plattelân
nei stêd, in hiele ûndernimming
foar de jongeman yn kreaze klean,
dy’t ha woe dat er krije soe
in fêste baan mei frijwat lean.
It wie foar him it ritueel
dat paste by syn ûndernimming,
’t lêzen fan de oanbefellingsbrief,
it soe sa’t hy it krekt ha woe,
hy wie fan eigen jild gjin dief.
’t Wie foar syn hûn ek gjin probleem,
hy hearde by de ûndernimming,
gjin fertrouwen yn in frjemde fint,
lykas syn baas somtiden falsk,
fan wa’t er kriich in stille hint.
It waard in reis fan stêd nei ’t gea
dêr’t hy fan ôfskie nommen hie, mar
dat him mei syn brief wer wolkom hiet,
it soe wer gean lykas it wie,
fergees song hy it âlde liet.
* David Wilkie (1785-1841)
Skilderij ‘De oanbefellingsbrief’
oktober 10, 2024
fan Ralph Bruce*
De hannen bûn, fêst oan in peal,
de skonken stiif troch kjeld en stress,
de holle fol mei tinzen, flits nei flits,
de hertslach yn in rappe roffel,
hy stiet nêst syn maten.
De wrâld hie kleur, mar is no feal,
it read sloech op de tsaar syn bloed
dat floeie soe, fiif skotten, flits nei flits,
gjin hertslach mear foar fûle klappen,
tiid om frij te praten.
Syn libben wurdt net iens mear heal,
lit stean dat hy noch pake wurdt,
dan heart er stille skotten, flits nei flits
krijt hy foar eagen, mar gewearen
swije, hy heart praten.
Hy stiet noch, mar dan wol foar peal,
folslein ferstive fan de stress
dy’t dûbel oankomt, dea en no net mear,
de graasje lit de roffel duorje…
lang sil Fjodor libje!
* Ralph Bruce
Skilderij ‘Graasje foar Fjodor Dostojevsky’