Archive for the Keunst category

Nei de hammerslaggen by it lizzen
fan it krúshout moat it no oerein,
it bliuwt net by in pynlik swijen,
want it lêste wurd is noch net sein.

Wylst de boal, al jierren wend oan lijen,
al syn spieren spant, as droech er Him
op boarst en earms, om grip te krijen,
sjocht de man omheech, noch klinkt gjin stim.

Lûkt de hiser strak de beide touwen,
dan sil ’t heve, klinkt de earste rop:
‘Kom op, no net fan dat benaude,
triuwe, rame, set him sa rjochtop!’

Twa soldaten, rap mei rêch en hannen,
stypje ek, har taak is oars de wacht,
mar hjoed jildt: ‘Dit is wurk foar mannen,
Joad, Romein of wa dan ek, jou acht!’

Wylst de spikers skuorre troch de spieren,
lit er ’t roppen oer Him hinnegean,
hoe rjochter ’t krús, hoe mear de swiere
lea Him pinigje fan pink oant tean.

Altyd hinget Hy noch as in teken
tusken grêf en gloarje sûnder lûd,
wy as soldaten, Joaden, leken
steane stom by ’t rinnen fan syn bloed.

* Peter Paul Rubens (1577-1640)
wie yn de sechtjinde ieu
de Rembrandt fan de Flamingen.
Hy skildere yn 1610
‘It oereinsetten fan it krús’
(341 x 462 cm.).

Heit Tiid wie nei it lânskip flein
fan wille sille wy hjoed meitsje,
hat de fingers op ‘e snaren lein
en liet de willemakkers laitsje.

Sa dûnsen rykdom, earmoed, nocht
en wurk sân oeren yn de rûnte,
want it libben gie ek troch de bocht,
’t ferskaat siet boppe-al yn ’t bûnte.

En boppe ried de sinnegod,
de ring fan ivichheid yn hannen:
‘Lit jim gean, want rûn is ’t minskelot,
sjoch ek nei Janus yn twa stannen.’

Dêr stie syn byld fan kop tsjin kop,
sa koed er beide tiden fine,
mei de takomst hied er ’t measte op,
mar wol op grûn fan it ferline.

En op ‘e grûn beseagen bern
it minskelibben op har wize:
blaze, sjoch, de bûlen gean ferlern
en sân rint del, kin net wer rize.

* Nicolas Poussin (1594-1665),
skilder fan ûnder oare de klassiken,
makke dit allegoaryske skilderij
yn opdracht fan in kardinaal,
de lettere paus Clemens IX.
De putto’s boartsje mei
in bûltsjeblazer en in sânglês.