april 11, 2024
fan Francisco de Goya*
Syn earmen hongen slop
fanwege ’t bluodderige gat
dat by it linkerear ûntstien
wie, dat hy koe it swurd net hâlde,
amper ek himsels.
Sy hold him noch oerein,
deabang foar it takomstich lot,
want twa is folle mear as ien,
mei beide earmen om him hinne
bleau sy noch harsels.
Hoe’t hy hjir sa ta kaam,
sy wist net fan it hoe of wat,
hy wol, in oar hie dit net dien,
sy koe him amper steande hâlde,
dus ek net harsels.
Sy hold al lang fan him,
foar har wie hy in ierdske god,
sa wie op hiel de wrâld gjinien,
sy fielde har no al allinne,
lykme-op-harsels.
* Francisco de Goya (1746-1828)
Yllustraasje ‘De leafde en de dea’
Print 10 út ’e searje ‘Los Caprichos’
april 4, 2024
fan Albrecht Dürer*
De eagen iepen, rjocht foarút,
sa seach er nei de wide wrâld,
dy’t him foar mear útdage
as hy as jonge foarút wist,
hy hie noch tûzen fragen.
De finger frege wat it wie
dat him net rjocht foar eagen stie,
mar wat er wol ferwachte
om as er grut wie dan te dwaan,
miskien oer tûzen nachten.
Hy dreamde faak fan potlead en
pinsiel en seach himsels dan as
in man mei tûzen krollen
yn kreazer klean as hy oan hie,
sa soe hy wêze wolle.
* Albrecht Dürer (1471-1528)
Tekening ‘Selsportret as jonge’
Skilderij ‘Selsportret’
