september 14, 2023
fan Frans van Mieris*
It gie net fierder sûnder snijen,
nettsjinsteande dat hy fierder seach
as ’t boek dat him yn de besnijing hie,
yn skrift in spegel fan ’t hielal,
dêr hie it mei te krijen.
Hy kriich al ier each foar de ierde,
dy’t syn draai fûn yn it universum,
foar wittenskippers al in iepen boek
mei eigen ierde as planeet,
mar fierder moast men riede.
As wittenskipper woe hy fierder,
fan de iene nei de oare stjer,
wol wittend mei in brein dat flymjend skerp
bleau, want oars kaam syn ear yn need,
hy wurke as in siedder…
… dy’t wurden struide oer de ierde
foar kollega’s yn de wittenskip,
mar fierder moast hy mei syn each en brein
skerp bliuwe, ek syn guozzefear
op tiid it mes oanbiede.
* Frans van Mieris (1635-1681)
Skilderij ‘Alde man dy’t syn pinne snijt’
september 7, 2023
fan Max Beckmann*
De beammen bûge net foar neat,
want komme driigjend op har ôf
dy’t driigje har te kappen,
sy ha kapt al maat nei maat
foar wurkers yn de bou.
Sy witte oer it kappen neat,
ha spikers om yn ’t hout te slaan
om ûnderdak te bringen
folk dat libbet nei syn aard,
sy ha in stedske baan.
Sa bliuwt yn ’t wâld hast neat mear oer,
soer wurdt it stof yn it petear
oer hoe ferrint de azem
fan it libben yn ’t klimaat,
dat is mei ’t minskdom klear.
It is de beammen no wol oer,
sy sparren stof sadat de koal
en geit ek sparre waarden,
lykas ’t minskdom nei syn aard…
it spile lang foar boal.
* Max Beckmanmn (1884-1950)
Skilderij ‘Lânskip mei houtsnijers’