juni 27, 2024
fan anonym*
It fielt hiel sêft
en kin wat sizze,
sy wit it wis,
sil daliks hearre
hoe’t it samar foel,
’t lei op ’e grûn,
sy liet it sa net lizze.
It bliuwt hiel stil,
soe ’t net mear witte
wat fleanen is?
It leit te sliepen
sa’t sy nachts ek docht,
net op ’e grûn…
kin sy it fleane litte?
It fielt net goed
om neat te sizzen,
want wat der is,
kin sy net witte
as it neat mear seit…
’t lei op ’e grûn,
sil sy it dêr wer lizze?
* Skilderij út ’e earste helte
fan de 16e iuw
juni 19, 2024
fan Marten Groenhof*
De reiden wiuwe op in koeltsje,
de beammen rûzje harren liet,
wylst it wetter weaget sûnder lûd
en ’t Fryske jacht leit yn de rêst,
dit is wat de Sânmar sa simmersk biedt.
It koeltsje is in koelte wurden,
de reiden ha har kleur ferlern,
mar it wetter lit de kleuren sjen
fan wolken mei dêrachter ljocht,
dit is hoe’t men de mar sa hjerstmis ken.
In koeltsje kin de lea ferkuolje,
in sterke koelte kringt troch klean,
mar in minskehert bliuwt grif net koel
by ’t skôgjen fan de gong troch ’t jier
by de Sânmar, bliuw dêr mar efkes stean.
* Marten Groenhof (1925-1978)
Skilderij ‘Op de Sânmar’ (detail)
Skilderij ‘By de Sânmar’
