juli 4, 2024
fan Francisco de Goya*
Sy stiene foar in grut dilemma
doe’t hy in seare mûle kriich,
want beide woene noch net kwyt
wat by it minsklik lichem hearde,
mar wa woe pine ha by elke byt?
Dus moasten sy úteinlik kieze:
de kies derút, wat efkes sear
die of de jierren troch noch lêst;
hy bleau it leafst stean foar ’t dilemma,
sy pakte troch, hold oan har stânpunt fêst.
Sy stie earst fêst op beide fuotten,
de seare kies hie sy stiif fêst
en skuorde ta, kaam sels yn noed,
hie dus in doekje foar it blieden,
want beide koene ek mar min oer bloed.
* Francisco de Goya (1746-1828)
Yllustraasje ‘De toskejacht’
Print 12 út ’e searje ‘Los Caprichos’
juni 27, 2024
fan anonym*
It fielt hiel sêft
en kin wat sizze,
sy wit it wis,
sil daliks hearre
hoe’t it samar foel,
’t lei op ’e grûn,
sy liet it sa net lizze.
It bliuwt hiel stil,
soe ’t net mear witte
wat fleanen is?
It leit te sliepen
sa’t sy nachts ek docht,
net op ’e grûn…
kin sy it fleane litte?
It fielt net goed
om neat te sizzen,
want wat der is,
kin sy net witte
as it neat mear seit…
’t lei op ’e grûn,
sil sy it dêr wer lizze?
* Skilderij út ’e earste helte
fan de 16e iuw