oktober 24, 2024
fan Aert Pietersz
Wat in herberch al net bergje kin:
fee dat feilich ûnderdak
de koppen nei inoarren stekt
en fetten fol mei skomjend bier,
ornearre foar it folk dat oanstekt
foar in praatsje en fertier.
Praatsjes komme meastal oan ’t begjin,
fine oan de taap faak plak
en ha in oar as ûnderwerp;
wat is in leagen, wat is wier,
it komt net al te krekt wat sein wurdt:
dûbel sprekt men by brún bier.
Pisje, poepe, sketen net te min,
blaas en kont, elk syn gerak,
mar ek wat justjes djipper stekt:
it frijen falt gjinien te swier,
wat achter doek en muorre plak fynt,
bliuwt ferburgen, giet te fier.
* Aert Pietersz (1550-1612)
Skilderij ‘Frijende pearen by in herberch’
oktober 16, 2024
fan David Wilkie*
It wie in reis fan plattelân
nei stêd, in hiele ûndernimming
foar de jongeman yn kreaze klean,
dy’t ha woe dat er krije soe
in fêste baan mei frijwat lean.
It wie foar him it ritueel
dat paste by syn ûndernimming,
’t lêzen fan de oanbefellingsbrief,
it soe sa’t hy it krekt ha woe,
hy wie fan eigen jild gjin dief.
’t Wie foar syn hûn ek gjin probleem,
hy hearde by de ûndernimming,
gjin fertrouwen yn in frjemde fint,
lykas syn baas somtiden falsk,
fan wa’t er kriich in stille hint.
It waard in reis fan stêd nei ’t gea
dêr’t hy fan ôfskie nommen hie, mar
dat him mei syn brief wer wolkom hiet,
it soe wer gean lykas it wie,
fergees song hy it âlde liet.
* David Wilkie (1785-1841)
Skilderij ‘De oanbefellingsbrief’