mei 27, 2017
fan ûnbekend*
Us master wie net yn syn âlde dwaan,
hy koe it net rjocht fine
oft Jezus wol syn eigen master wie,
dus moasten wy it antwurd jaan
troch nei te gean wat Jezus die,
teminsten… ’t kaam dêr wol op del.
Dus mei ús trijen nei him op ’en paad
om him al gau te finen
by al it folk dat om him hinne stie;
doe namen wy ús kâns te baat:
de fraach oft hy dy master wie
dy’t komme soe, klonk justjes skel.
Hy woe, wy moasten om ús hinne sjen,
dan soe syn ljocht wol skine
op al it folk dat better wurden wie,
gjinien gie om syn kwaal ferlern,
hy stie har by mei rie en die,
dêr kaam it hielendal op del.
Us master koene wy doe antwurd jaan:
‘By Jezus is ’t te finen!’
* Missale Romanum
Ofbylding ‘Jehannes stjoert learlingen nei Jezus’
mei 24, 2017
fan Jan Luyken*
Twa kear wie ik hjoed yn triennen:
fan ’e moarn doe’t hy gjin azem joech,
ik wie yn djippe rou,
en doe’t hysels syn lykbier droech,
hy rûn der samar hinne.
Myn soan wie stoarn, ik stie allinne,
want ik hie gjinien mear op ’e wrâld,
dus bernleas widdofrou;
’t wie waarm, mar oeral hie ’k it kâld,
ek ûnder ’t rouwend rinnen.
Ynienen stie ik stil, de staasje
wie teplak, sa wie myn tinken earst,
mar ’k waard wat frjemds gewaar:
in man spriek mei in oare geast
as kriich myn jonge graasje…
… om troch te libjen, hiel bysûnder
dat er prate, opstie út ’e dea;
ferbjustere, net naar
wie ’k mear, it gie troch geast en lea:
de Hear hie dien in wûnder.
