augustus 12, 2017
fan ûnbekend*
’k Jou ta, it komt mar selden foar
dat Joaden troch ús buorren komme
op trochreis nei Jeruzalem,
mar leau my, ’k wie folslein ferstomme
doe’t twa stiene foar ús doar.
Se fregen my om ûnderdak,
ik hie it earst net yn de gaten,
it wie benammen foar har hear,
in Jezus, ek foar al syn maten,
myn reaksje wie: ‘Gjin plak!’
Wat tinke se dat ik de baan
fan taper ha, it moat net gekker!
Se fiere yn Jeruzalem
mar feest, dat smakket ús net lekker…
’k bin op ’t lêst Samaritaan.
Foto ‘Samaritaansk lânskip’
augustus 5, 2017
fan ûnbekend*
As wetlearaars ha wy it rjocht
om krekt de regels oan te learen,
sa hat Mozes ús dy brocht:
mei ’t hanwaskjen foar iten
reitsje minsken foar Jahweh wer skjin,
dus dy tradysje moat net slite.
Mar wat wy seagen op in dei…
’k jou ta, it gie om eigen eare,
boppedat kaam it sa út…
dy Jezus joech út hannen
wat foar ús as wetlearaars sin hie:
foar iten skjin, dus ek syn mannen.
Jawis, syn mannen, want hy wie
de master om oan har te learen
hoe’t it troch de tiden gie,
dus hanwaskje foar iten,
want Jahweh joech oan dy regel sin,
wat folle mear is as in rite.
As iennige bin ik noch bleaun,
ha nei syn lêste wurden harke
oer fan bûten smoarch en skjin
yn ’t hert, oars as de mage,
wat net mear oer smoarge hannen gie,
mar dochs hie ik noch wol wat fragen.
* Ofbylding ‘Wetlearaars’