juli 20, 2024
fan William Blake*
Daniël
Nebûkadnessar klom nei ’t dak
fan syn paleis en stapte pratend rûn:
‘Wat is myn stêd dochs allemachtich
grut, in foarstlik wenstee, boud troch my,
sjedêr de gloarje fan myn majesteit!”
Der kaam in oar lûd foar yn ’t plak,
dat delsloech, streekrjocht út ’e himel wei:
‘As kening binne jo net machtich
mear, jo wenstee is by ’t bisteguod,
jo ite gers lykas in ko en geit.’
Sa kriich de kening syn gerak
as bist, bedutsen waard syn lea mei hier,
hy wie de minsketaal net machtich;
nei ferrin fan tiid dy’t dêrfoar stie,
is kenings eachopslach nei ’t minskdom draaid.”
Nebûdkadnessar wist syn plak:
‘Ik kriich myn keningskip mei it ferstân
werom troch Him dy’t allemachtich
heech is, dat de gloarje is oan Him,
ik bin ôfhinklik fan syn majesteit!’
* William Blake (1757-1827)
Yllustraasje ‘Nebûkadnessar as bist’
juli 17, 2024
fan ûnbekend*
De kening krige wer in dream,
dy’t him yn ûnstjoer brocht
en op ’e nij kaam der gjin útlis
fan wiersizzers, no oer ’t byld
fan in ûnbidich grutte beam.
De beam wie heech en sterk, joech oan
de minske frucht, it dier
koe skûlje tusken tichte blêden,
mar in ingel kaam yn byld:
‘Kap om dy beam, hy is bedoarn.’
Wer wie it Daniël dy’t kaam
om útlis oer de dream
te jaan, mar troch syn prakkesaasjes
spriek er earst gjin inkeld wurd,
om’t God de foarst syn macht ûntnaam.
‘De beam, o kening, binne jo,
in stobbe bliuwt der oer
fan ’t keningskip nei jo ferballing
nei it fjild mei bisten, dêr’t
jo gers opfrette as in ko.’
* Yllustraasje ‘Nebûkadnessar as beam’