november 16, 2018
fan Giovanni Battista Crosato*
It famke waard te fûnling lein,
want kening-heit woe inkeld soannen,
dat in dochter waard tefolle,
mar dêr wie it lêste net mei sein,
sy kriich de holle fan in soan.
De lytse Atalante waard
yn ’t fjild fûn troch guon tûke jagers,
dat de jacht kaam folle letter
har foar eagen, neffens manlju’s aard…
it jagerslibben spriek har oan.
Sy jage op it everswyn,
dêr’t sy de rûge kop fan krige,
wat guon jagers waard tefolle,
dat sy sloegen op ’e foarman yn,
dy’t oan syn djippe wûnen stoar.
In wedrin die sy ek oan mei,
fersloech elk, sloech har ôf de hollen,
útsein fan har Hippomenes,
mei wa’t sy by Zeus te sliepen lei…
dy god hie dêr de liuwstraf foar.
As liuwen fûnen sy de ein,
foar wa’t it pearjen wie tefolle.
* Giovanni Battista Crosato (1686-1758)
Skilderij ‘Meleagros jout oan Atalante
de kop fan it everswyn’
november 15, 2018
fan Peter Paul Rubens*
Der wiene party Swarte Piten,
dêr’t de blanke faak fan sei
dat se op elkoarren liken,
hy woe dat it oan ’t karakter lei.
Sjedêr, hy hat it altyd witten,
lykas Rubens yn syn tiid,
’t docht op dit portret al bliken:
trije sjogge earnstich, ien is bliid.
De fjirde kin it wol ferjitte,
’t laitsjen sil him gau fergean,
earmen sjogge op by riken,
sjochst de earmoed oan deselde klean.
Tsjintwurdich binne ’t Bûnte Piten,
dêrtroch mei ferskil yn aard,
blanken moatte no ferlykje,
hawwe mear by Swarte Piten baat.
* Peter Paul Rubens (1577-1640)
Skilderij ‘Fjouwer stúdzjes
fan de holle fan in Moar’