februari 16, 2017
fan Frits van Hall*
Hy wist fan syn kreaasje
de achtergrûn: it lânskip fan smaragd,
de ealstien fan ús Nederlân,
dan noch Van Heutz, de man mei macht
yn Ynje, strider foar de naasje.
Van Heutz wist hoe te striden
foar ’t folk fan Nederlân, dus helje wei
wat groeit op fjilden fan smaragd
en jou de kûgel oan it skaai
dat oars net hat as bloed te bieden.
De keunstner hat ek striden,
tsjin ûnderdrukkers fan it eigen folk
en smachte nei in frij bestean,
hy waard fan trouwe freonskip tolk,
mar moast sa fan it libben skiede.
Uteinlik hat er witten
dat syn kreaasje wie net neffens ’t rjocht
om foar de frijheid yn te stean;
net mear syn byld yn ’t folle ljocht,
dus moast Van Heutz dat libben litte.
* Frits van Hall (1899-1945)
Van Heutzmonumint
februari 15, 2017
It kin noch net, mar ’t leit al ticht,
de brede rûte nei de mar,
de himel jout in kleurich sicht,
de nacht docht alle war.
De hoop stiet fjouwer kear op grien
en trije kear op winterklear:
gjin mêst of gyk, ’t is dêrmei dien,
de simmerstriid ferlear.
Dochs ljochtet it ferline op,
it âlde skip fan Earnewâld
foer sechtich jier ferlyn op kop,
no leit it stil en kâld.
It kin noch lang net, mar it bart
op rûte nei de Snitser mar
dat hiel de float wer folop fart,
dan is it túch oan bar.