En yn de skimer, yn in tel,
seach Jakob Ezaus hierrich fel.

De man kaam daliks op him ôf,
’t gie sûnder foar te stellen,
griep mei beide hannen Jakob fêst
en gunde him dy nacht gjin rêst,
in striid fan krún oant kút,
de heup hie neat mear te fertellen.

En by ’t lemieren, yn in tel,
waard Jakobs namme Israel.

De namme wie him net genôch,
’t moast djipper, nei de welle:
foar de seine joech er God de tank,
rûn fierder foar de wyn, mar mank,
oant foar de grinsrivier
om earst him Ezau foar te stellen.

* Eugène Delacroix (1798-1863)
Skilderij ‘Jakob wrakselet mei God’

It koe net oars, hy moast wol iepen
wêze yn ’t kontraktpetear:
foar Rachel sân jier hoederskip
yn tsjinst fan Laban, dat wie klear,
as flechtling krige hy wer grip.

Mei ’t each op Rachel fleagen jierren
as de dagen nei dè dei,
mar nei de nacht, by ’t earste ljocht,
waard hy gewaar wa’t nêst him lei:
de âldste, Lea, tsjin syn rjocht.

Doe kaam by him it ûnrjocht boppe
fan ’t bedroch mei Ezaus hûd,
it siet him yn ’t famyljebloed,
hy hie gjin rjocht om lûd te roppen.

* Jean Restout (1692-1768)
Skilderij ‘Jakob en Laban’