Mattéüs, Markus, Lukas en Jehannes,
nominearre foar de priis
hoe’t de ferhâlding tusken God en man is,
wyt of swart of tinten griis;
twa sjuerys soene har dêrop beriede,
fan de tsjerke en fan God,
de earste hat der ieuwenlang op brieden,
krige oer de útslach mot
en dêrom binne harren wegen skieden.

Mattéüs, Markus, Lukas en Jehannes,
Tomas heart der ek noch by
en fierder elkenien fan wa’t de fan is
Skriuwer-oer-de-soan-en-My,
sa wie de twadde sjuery fan betinken,
op in oare wize wiis,
de útslach sil yn alle tiden klinke:
nominaasje is de priis,
sa’t likefolle himeltinten blinke.

de leechste hie neat te ferliezen,
de heechste rekke deadlik keal,
gjin blêd mear, neat oars te ferwachtsjen
as protters yn de rude-rou,
in tsjott’rjend kleiliet om te achtsjen
de dea dy’t briek de tûken ôf,
de fal nei wat yn memme-ierde

wer fruchtber waard foar dei en dau
him oan de himel iepenbiere:
de reade ieren mei it bloed
yn rûntegong de bloei te fieden
en sjoch, Hy seach, it wie sa goed.