De iene sûnde is de oare net,
it falske godswurd kriich de minste klam,
de folle mage droech de measte skuld,
sa is it yn it godswurd set,
it miel lei stienswier op ‘e siel,
it waard net duld.

De iene godsstraf bleau allinnich oer:
in liuw sprong ûnderweis op ‘e profeet
en deade him, gjin weet fan straf nei skuld,
hy taalde net nei minskefoer,
liet fan de man de mantel hiel,
hy hie geduld.

De iene godsman is de oare net,
dy’t libbe gie ek op ‘en paad, kaam oan
by’t strafplak, leunend op syn stêf,
fan leagens hied er gjin ferlet,
hy wie mei him doe ien fan siel,
sy dielden ’t grêf.

* Gustave Doré (1833-1883)
Yllustraasje ‘De dea fan de profeet út Juda’

Twa timpels waarden heger boud
as’t grutte bouwurk yn Jeruzalem,
de iene noard, de oare súd,
wer klonk troch ’t lân in falske stim:
de keallegod is foar it folk fertroud.

detail

Doe kaam yn Bet-El de profeet,
fol grime spriek er oer it falske lûd
en dat it alter skuorre soe;
Jerobeäm, de kening, woe ’t
net oan en rôp fol grime: ‘Pak him beet!’

detail

Syn earm bleau stiif, hy wiisde troch,
mar nimmen sloech noch op syn oarders acht,
hy frege help fan de profeet;
sa kriich er oer syn earm wer macht…
op Bet-Els hichte stie de timpel noch.

* Jean-Honoré Fragonard (1732-1806)
Skilderij ‘Jerobeäms offer oan de ôfgod’