fan Jeroen Bosch*
Kristoforus, der wurdt fan dy sein
datst tsjinner wiest fan foarst en duvel,
sis wat hiesto sa al by de ein,
dyn achtergrûn is wol wat nuver.
In skip dat sinkt yn de rivier,
in fisk dy’t oer de weagen fljocht,
in jager mei in deade bear,
in muonts dy’t yn it wetter sjocht,
in tûkekanne mei ien ear:
de helske wrâld fan mins en dier.
Yn dy helske wrâld draachsto it Bern
út Betlehem nei witwêrhinne
op ‘e rêch, it is dy oan te sjen:
de swierte is foar dy allinne.
Sa draachst de hiele ierde mei
troch ’t wetter fan de deadsrivier,
de fisk as teken oan de stok
fan berte nei in stjerrend wier
foar ’t minsdom, dat in wankend lok
ferljochtet ’t einpunt fan de wei.
Sjoch de ezel dy’t dêr sykjend stiet
mei op ‘e achtergrûn it lieden
fan de klok, want Kristoforus biedt
opnij syn rêch oan foar de ierde.
* Jeroen Bosch libbe fan sirka 1453 oant 1516.
Hy krige de earste lessen fan syn heit,
dy’t as skilder en glesker belutsen wie
by de bou fan de Sint Jan fan Den Bosch.
Jeroen Bosch is bekend wurden as de skilder
fan it absurde: de minsklike dwaasheid
en de duvelske ferskrikkings.
|
