De geast komt faak mei hurde wyn
en driuwt it minskdom oan
ta grutte hichte;
Earnewâld hâldt hjoed de siken yn,
want alle geasten lykje stoarn.

Te heljen is gjin hoop of heil,
de seilen hingje as in dweil.

Mar foar Emanuel* begjint
yn ’t eigen doarp de geast
foargoed te waaien;
de dûmny is as goadefint
oan board en blaast it aldermeast.

Fan start fan trettjin, ’t ûngelok
waait fuort, it lok falt yn de fok.

It skot klinkt foar Emanuel
sa tusken oaren yn
as nûmer fjouwer;
it heil berikt, it seil kin del,
de geast fan dûmny brocht de wyn.

* De namme fan it Earnewâldster skûtsje:
God mei ús

Der steane fjirtjin stokken op ‘e wâl
as mjitters fan in earlik spul
by start en finish:
’t Grietmansrek, gjin flauwe kul,
want ek mei stokken giet it mâl.

Mar net foar Loadewyk, de âlde rôt,
de rjochterearm stiif om de stok,
al fierwei earste;
inkeld eagen ha it drok:
wa’t tichterby komt, sjit ik kâld.

Dan Siete, Loadewyk syn jonge broer,
de rjochterearm is krekt in stok
om oan te wizen:
”k Ha ’t mei jimme oan de stok,
tink net dat Boalsert is in hoer!’

Der steane fjirtjin stokken op ‘e wâl,
mar ien stiet yn it Grietmansrek
tichtby de finish;
foar Langwar wurdt dat te gek,
it skip rint yn dy iene fal.