It is sawat safier:
de float brûst op nei Grou
fan noard en súd, fan west en east,
dat strak stiet al it tou,
ek spand is elke spier.

It giet earst op nei ’t bier:
de skipper as de klant
op freedtejûn yn it kafee
heart nei de pommerant,
in praatsje foar de sier.

Dan komt de pet fan ’t hier
en lûkt de skipper ’t lot
foar Grietmansrak en Langesleat;
de earste waant him god
en kin fuort oan it bier.

Dan is it al safier:
tradysjes libje op,
want fjirtjin farre yn in sleep
mei Snits no noch op kop,
it is mar foar de sier.

Foto Tresoar Ljouwert

It gie de mar oer foar de wyn,
dus fierden se de skoaten
yn de oarloch*, doe noch lang net oer,
want sjoch ’t konfoai fan trije boaten,
mar it skûtsje foer de takomst yn
en Ulbe** siet as winner op it roer.

Hy seach it skip mei skipperseach
en koe it seil sa sette
dat it skûtsje as in seejacht rûn;
sa hold er him oan eigen wetten,
foar syn konkurrinten faak in pleach,
mar ’t makke him ta wiere kampioen.

In winner komt ek oan de ein
en fiert op ’t lêst de skoaten
fan it grut konfoai dêr’t hy op foer,
it wiene skûtsjes, mar yn soarten;
mei syn namme wurdt it lêste sein,
no hinget Ulbe Zwaga nêst it roer***.

* De foto is nommen yn 1940
** Ulbe Zwaga
*** It nije Ljouwerter skûtsje
mei de namme ‘Ulbe Zwaga’