It woe net mear, it koe net mear,
de Pan siet yn de lytse loege
mei in útsyld seil, in brutsen mêst,
gjin faasje en gjin skippersear
mei ‘Snits sylt as in slûge’.

Mar sjoch, yn Dútslân wie nij doek
om ’t puntsje oan in seil te sûgen
mei as oardiel ‘dit koe minder, bêst
genôch’, want Snits kaam yn de broek
mei ek in mêst dy’t noege…

… nee, net om daliks kampioen
te wurden, want de Pan moast bûge
foar De Lemmer op De Lemmer, fêst
it plak dêr’t Jelle* hurder rûn,
mar Snits hiet nea wer slûge.

* Jelle Reijenga

Ferline jier stie oan it firmamint
in skipper-stjer op ’t Heale Moantsje:
Teake* wie it klappen wend,
gleonhastich starte soe dat mantsje.

De start en finish wiene nea nei ’t sin,
de Heale Moanne woe net skine,
klappen kriich er net te min,
de wûnen soene lang noch skrine.

De takomst is oan it ferline bûn,
dus gean werom nei gloarjedagen,
doe’t it skûtsje prizen wûn,
en stel de âlde tiden fragen.

Behindich wie it skipke yn de draai,
de âlde skipper** koe it witte,
naam syn ûnderfining mei
en liet gjin inkeld slachje sjitte.

Mar sjoch de tekens oan it firmamint:
in Grinzer skûtsje as de Moanne,
dat de Fryske draai net ken,
fiktoarje kraait as falske hoanne.

* Teake Visser
** Douwe Tjerkstra