Een spiegel, die de wereld dubbel maakt,
laat zien de macht van ’t Britse rijk,
galjoenen varen ’t zeegat uit
op koers naar wat exotisch smaakt,
haar Engeland regeert de golven.

Een globe gaat de hele wereld rond,
waarover ’t goud zijn sporen trekt
naar ’t moederland, groot is de buit;
de Bijbel geeft de vaste grond
voor Engeland, haar ziel geborgen.

De blauwe beker brengt zij naar haar mond,
een toast op ’t vaste vaderland,
naar noord het rood, het wit naar zuid;
zo gaan de kleuren in het rond,
door haar bestemd voor heel de wereld.

* Schilderij ‘Bestemming’
(1900 – 68,5 x 54,6 cm.)

Mariana heeft gebeden,
aan Maria heel haar hart gelucht,
geknield voor ’t altaar met de kaars:
‘Mijn onschuld is gedwongen,
die van u is zuiver wit,
geef dat ik schuld draag als ik vlucht.’

Was de onschuld nog te dragen
in het landhuis, de gevangenis,
waarheen haar Angelo haar bracht?
De bruidschat was verdwenen
in de golven van de zee,
zij voelde dubbel het gemis.

Mariana kon niet vluchten
uit het landhuis en haar eigen lijf,
dat beeld geknield op zwart en wit:
‘Je onschuld zal hier blijven,
maar je schoonheid stroomt eruit,
tenslotte spiegel ik een wijf.’

* Schilderij ‘Mariana in het zuiden’
(1897 – 114,4 x 72,4 cm.)