Noch jong, want amper fjirtjin jier
en dan al man fan in Marije
út Ingelân, ’t is stjerrend wier,
it gie foaral om macht te krijen.

Wat âlder al yn ’t striderspak
as twadde Willem van Oranje,
hy gie foar ’t militêre fak,
wie tsjin it fredespakt mei Spanje.

Hy wie in strange kalvinist,
koe katoliken net ferneare
en seach himsels as monarchist,
troch hiel de naasje heech fereare.

Gjin oarloch gie er út ‘e wei,
ek net dy tusken eigen stêden,
reginten koed er mar min mei,
tsjin Amsterdam hat hy ’t net rêden.

Noch jong, doe kaam er oan de ein
fan wêr’t er libbenslang nei stribbe,
de pokken ha de wierheid sein,
Marije wachte op nij libben.

* Gerrit van Honthorst (1592-1656)
Skilderij ‘Willem II van Oranje’

** Adriaen van Nieulandt (1587-1658)
Skilderij ‘Allegory op ‘e fredestiid ûnder
steedhâlder Willem II’

Dêr steane se, de diplomaten,
elk yn likefolle ljocht,
gjin striid mear mei freon Spanje,
want belangen strike alles rjocht,
it jild streamt nei in pypfol praten.

’t Waard feest fanwege frije frede,
dus as skutters op ’t portret
yn kreaze klean mei franje;
hjoed de show en moarn fan jild ferlet,
dus lei de hannel yn de reden.

* Gerard ter Borch (1617-1681)
Skilderij ‘De beëdiging fan de frede fan Münster’