Se seagen moarns al yn it waar
mei wolken dy’t by ’t swurk lânsjagen,
wiene net benaud foar wyn of baar,
mar hiene wol beskate fragen.

Ferhâldt it túch him mei de mêst
of moatte wy twa reven stekke,
litte wy de wanten like fêst
of steane triedden dan op brekken?

It hong deryn, al by de start
en ek by Teakesyl syn pylder,
Siete* krige rom en rûch syn part
foaroan, gjin skipper sylde wylder.

Dochs rûn er op in seare klap
troch ’t bloedread fan in flagge, fjochtsje
woed er foar de ear, it wie gjin grap,
faaks soe de fiere kym noch ljochtsje.

It klapte om de boei deryn,
de gyp en dan der skerp omhinne;
Lemsters joegen om gjin baar of wyn,
se klapten, want se soene winne.

* Siete Meeter

De Lemmer, kalm de see noch foar de start
sa’t troch de ieuwen hinne ’t wetter noege
nei de fierte foar it aventoer,
mar as de himel kleuret swart,
dan is it barste en oars bûge.

De Lemmer, ’t skip fan alle waar en wyn,
sylt hjoed foar eigen folk, fan bûten ’t rûge
fan de see, fan binnen rêst noch doer,
mar krijt de skipper gong deryn,
dan rinne fol de Lemster kroegen.

Lit jonkje Jelle* hjoed syn gong mar gean,
hy hat by Teakesyl syn kânsen woegen,
lûkt beret it earst it roer yn lij
en eaget fûl lykas in earn
foar alle Lemsters op it droege.

De Lemmer, rûch de see fier nei de start,
de skoaten spand, de mêsten kreakje, bûge,
’t ieuwenâlde aventoer wurdt nij,
De Lemmer krijt opnij syn part:
de winst op see en yn de kroegen.

* Jelle Reyenga