It pearse tongerblomke
bloeit ek wol as hynstepoat
en groeit as wie ’t Lyts Tomke
op in nuveraardich oard,
it hat in plak útkeazen,
rinnend faakris op ‘e non
en op ‘e reus syn learzen
óf hoefizers fan beton.

Mar no de pinksterblom,
wat ljochterpears fan tint,
fanwege ’t feest ek from,
it is de geast dy’t wint,
mar as it hurder waait,
dan krijt er ’t geastkleed om:
de minske dy’t him klaait
as plastic pinksterblom.

Brêgelju al lang op jierren,
heger boppe breiden út
as goed is foar in tút
dy’t jûn wurdt no fan fierren.

Mar it resultaat nei ’t frijen
wurdt bemetten nei ferrin
fan tiid mei fleurich sin:
it kin ’t besjen wol lije.